خرد و انقلاب

در این اثر نخست با یك استدلال علمی و مطابق با روش های پذیرفته شده بحث فلسفی در جهان غرب، فلسفه و منطق دیالكتیكی هگل را به عنوان بنیاد فلسفی ماركسیسم، برای خوانندگان تشریح كند و سپس با تجزیه و تحلیل مایه های اصلی آثار ماركس، نشان دهد كه ماركس از هرگونه جامعه پرستی بیزار بود و برای هیچ كس این جواز را صادر نكرده بود كه افكار و شادكامی و آزادی اش را در پیشگاه جامعه قربانی كند.

هربرت مارکوزه، فیلسوف نومارکسیست و بلندآوازۀ آلمانی، کتاب خرد و انقلاب را به ویژه برای دانشگاهیان نوشته و روی سخنش بیش‌تر با دانشجویان و دانش‌پژوهان فلسفه و علوم اجتماعی است. این کتاب به نظر مارکوزه معرفی راستین و غیرمغرضانۀ فلسفه و منطق دیالکتیکی و دفاع از آن در برابر اندیشمندانی است که مارکس و مارکسیسم را زمینه‌ساز استالینیسم و هگل و هگل‌گرایی را بستر نازیسم پنداشته بودند.
مارکوزه بر آن است که در این اثر نخست با یک استدلال علمی و مطابق با روش‌های پذیرفته‌شدۀ بحث فلسفی در جهان غرب، فلسفه و دیالکتیک هگل را به عنوان بنیاد فلسفی مارکسیسم برای خوانندگان تشریح کند و سپس با تجزیه و تحلیل مایه‌های اصلی مارکس، نشان دهد که مارکس از هر گونه جامعه‌پرستی بیزار بود و برای هیچ‌کس این جواز را صادر نکرده بود که افکار و شادکامی و آزادی‌اش را در پیشگاه جامعه قربانی کند. مارکوزه معتقـد است که به نظــر مارکــس، هــر نظامــی که در بــرابــر برخورداری و استقلال و آزادی افرادش کلیتی انتزاعی را قرار دهد و از آنان درخواست کند از جزئیت فردی‌شان در برابر کلیت صرف‌نظر کنند، مشروعیتی ندارد و افراد آن جامعه این حق را دارند که در صدد براندازی انقلابی آن نظام برآیند